Proje alanı Ordu İli, Altınordu İlçesi, Karapınar Mahallesi sınırlarında bulunan 1382, 1386, 1387, 1388, 1389, 1390, 1902, 1903, 1904, 1905, 1913, 1914,1915, ve 1916 no.lu adaları kapsamaktadır. Atatürk Bulvarı’nın güneyinde, Civil Deresi ve Melet Irmağı arasında kalan bölgede bulunan Küçük Sanayi Sitesi günümüzde küçük ve orta boyutlu işletmelerin bulunduğu ve çoğunlukla otomotiv tamir, bakım ve yedek parça hizmeti ve tedariği sunan firmaların yer aldığı yapılar bütünüdür. Söz konusu türdeş işletmelere servis sunan diğer fonksiyonlarla (yeme/içme, sağlık, ibadet) birlikte kendi dinamiği ve yaşam kültürü olan, kent içinde özgün bir alanı kapsayan, bir sınıfı temsil eden servis alanlarını içinde barındırır. Sanayi Bölgeleri Genel Müdürlüğü kaynaklarında Sanayi Sitelerinin tanımı aşağıdaki şekilde yapılmıştır.
Ağırlıklı olarak yapı kooperatifleri vasıtasıyla uygulamaya konulan sanayi siteleri, daha çok tamirat ve imalatla uğraşan küçük işletmelerin yer aldığı, altyapı hizmetleri ile idare binası, çırak okulu, satış dükkanı gibi sosyal kurumlarla donatılmış işyeri topluluklarıdır.
Devlet politikası olarak 1960’lı yıllardan başlayarak Anadolu kentlerinde “tip proje” ile yaygınlaşan, asıl amacı benzer iş kolundaki küçük ve orta boyutlu işletmelerin toplu ve düzenli bir şekilde faaliyet göstermeleri olan Küçük Sanayi Siteleri kentin evrildiği yönde dönüşerek kimi yerlerde daha farklı işlevlere bürünmüşlerdir. Kentin içindeki konumları ve görece düşük maliyetleri nedeniyle en başta öngörülen fonksiyonların dışında kullanımlara da açık olmuşlardır. Bu türden, kendiliğinden oluşan dönüşümlerde mekanların fonksiyonları arasındaki kontrastlar, çoğunlukla el hüneri veya küçük makineler yardımıyla üretim yapan insanların pratiğine katkıda bulunmuş, etkileşimi güçlendirmiştir. Projede öngörülen; toptan ve tek seferde bir yenilemeden ziyade, mekanın potansiyellerinin öne çıkarıldığı, etkileşimin sağladığı faydaların fark edilmesinin sağlandığı sosyal ve mekânsal bir dönüşümdür.
Küçük Sanayi Siteleri yalnızca üretimin gerçekleştiği mekanlar değildir. Aynı zamanda ustadan çırağa geçen zanaatın, el emeğinin, mesleki eğitim mekanizmalarıyla da desteklendiği bir eğitim alanıdır. Yeni gelişmekte olan Ordu Üniversitesi’nin yerel üretimle ve kent içinde bulunacak mekanları ile kentle olan ilişkisini güçlendirmesi amacıyla üretilen mekanları kullanması hem kent hem üniversite için kazançlı bir girişim olacaktır.
Projelerin ilk uygulama aşamalarında kooperatifler biçiminde yaygınlaşan siteler, günümüzde kent içindeki konumları nedeniyle “dönüşüm” gündeme geldiğinde ilk akla gelen yerlerdendir. “Steril” kentsel mekanlar yaratma niyetiyle yola çıkıldığında başlangıçta kentlerin planlı gelişmesine katkı amacıyla üretilmiş yapıların bir engel gibi görülmesi olağandır. Projede bu alanlara birer engelden çok hibrit kullanımların olabileceği mekânsal fırsatlar olarak bakılmaktadır. Yapıların modülerliği, esnek düzenlemeler ve yeni fonksiyonlarla birlikte, birbirinden farklı iş kollarının etkileşim içine girebileceği, birbirini besleyeceği, çağdaş bir kentsel üretim alanının yaratılmasına olanak tanımaktadır.
Projede mevcut kapalı alanların yüzölçümü yaklaşık olarak 60.000 m²’dir. Buna ek olarak üretilen konteynırların kapalı alanları toplamı ise; 630 m²’si sergileme olmak üzere toplam 2.130 m²’dir. Üretilen açık otoparkların toplam kapasitesi ise 264’tür.
